من از دور دست ها آمده ام از سرزميني که آسمانش تنها دو پيراهن دارد روزها آبي مي پوشد و شبها پيراهني بلند که تاب مي خورد در رقص هزار و يک ستاره روشن من از دور دست ها آمده ام از کوچه هاي کودکي از شهر رنگين قصه هاي پدر در شب هاي کشدار زمستان و از چشمان هستي بخش مادرم که تمام مهربانيش را در نگاهش به من بخشيد باورم کن که شعر در من طغيان يگانگيست و حماسه دوست داشتن من ديگر گونه دوست ميدارم و ديگر گونه يگانه ام مرا تنها مي توان با من سنجيد و تو را تنها با تو که سالهاست در جستجويت بوده ام تو را يافتم و نهايت دوست داشتن را در تو تجربه کردم زمانيکه چشمانت را فهميدم